سال‌های زیادی است که دندان‌های از‌دست‌رفته و پوسیده با هر دلیلی به کمک دندان‌پزشکان ترمیم شده و تا حدودی به حالت اولیه خود باز می‌گردد. ابتدا برای جایگزین دندان‌های طبیعی پوسیده‌شده، از دندان‌ مصنوعی استفاده شد که آن هم در نوع خود با همه خوبی‌ها، معایبی داشت.

پیشرفت در علم پزشکی راه را برای متخصصان این رشته هموار کرد و باعث ساخت و استفاده از ابزار جدیدی شد. یکی از این ابزار‌ها که نزدیک به دو دهه است به کلینیک‌های دندان‌پزشکی راه پیدا کرده، ایمپلت دندان است. این وسیله مشکلات بسیاری را برای کسانی که مجبورند دندان‌های پوسیده خود را که قابل ترمیم نیستند، بکشند برطرف کرده است.

ایمپلنت دندان چیست؟

دندان‌پزشکان ایمپلنت را هنری نامیده‌اند که جایگزین دندان‌های از‌دست‌رفته می‌شود. ایمپلنت دندان برای یک یا چند دندان قابل‌استفاده بوده و معمولا جنس آن از تیتانیوم است؛ البته دلیل استفاده از این فلز، شباهت آن با استخوان‌های فک و آرواره است. اولین مرحله از این روش، جراحی کوچکی است که در قسمت ریشه انجام می‌شود و بیشتر با فک ارتباط خواهد داشت. مرحله بعدی فیکسچر نام دارد و میان 4 الی 6 ماه تثبیت آن زمان خواهد برد. تاج دندان یا همان بخش رویی که پس از ثبات گذاشته می‌شود، قطعات کوچکی، به اندازه دندان طبیعی است.

ایمپلت دندان، بهترین جایگزین برای دندان طبیعی است و کاملا شبیه به آن عمل خواهد کرد. پایه، جانشین ریشه دندان شده و به رشد استخوان فک کمک می‌کند و از تضعیف آن جلوگیری خواهد کرد؛ ضمنا این جانشین، برای افرادی مناسب خواهد بود که دندان‌های طبیعی خود را از‌دست‌داده باشند.

قسمت اعظم و بزرگ زیبایی صورت هر انسانی، دندان‌های آن است که اگر خرابی و شکستگی دندان خودنمایی کند، بخش زیادی از چهره را تحت تاثیر قرار داده و آن را بدمنظر می‌کند. دندان، به استخوان‌های ریزی گفته می‌شود که در دهان انسان‌ها، میان دو فک قرار‌گرفته و کار اصلی آن جویدن غذا است.

آیا ایمپلنت دندان می تواند باعث سرطان شود؟

مطالعات متعدد نشان داده اند که ایمپلنت های دندانی باعث سرطان نمی شوند. اغلب، کارسینوم سلول سنگفرشی دهان (oral squamous cell carcinoma) با پری ایمپلنتیت (peri-implantitis) اشتباه گرفته می شود. این سردرگمی باعث شده است که بسیاری گمان کنند که ایمپلنت های دندانی باعث سرطان می شوند، در حالی که اینطور نیست.

پری ایمپلنتیت التهاب اطراف لثه است. ممکن است بعد از ایمپلنت دندان اتفاق بیفتد. بافت نرم لثه تحریک می شود. این منجر به بازجذب استخوان در بدن می شود. پری ایمپلنتیت شایع نیست و راه های زیادی برای درمان آن وجود دارد. درمان متفاوت است و بستگی به زمانی دارد که دندانپزشک شما این بیماری را کشف کند. بدون شک معاینات منظم پس از ایمپلنت دندان، پری ایمپلنتیت را قبل از اینکه به یک مشکل اصلی تبدیل شود، کشف خواهد کرد.

کارسینوم سلول سنگفرشی دهان معمولاً به عنوان سرطان دهان شناخته می شود. 95 درصد از سرطان دهان کسانی را مبتلا می کند که سیگار می کشند، الکل می نوشند یا هر دو را انجام می دهند. ایمپلنت های دندانی نه تنها باعث سرطان نمی شوند بلکه می توانند برخی از مشکلات ناشی از از دست دادن دندان را نیز کاهش دهند. این امر باعث می شود ایمپلنت های دندانی یک چیز خوب برای بیماران سرطانی باشند.

آیا افراد مبتلا به سرطان می توانند ایمپلنت دندان انجام دهند؟

این بستگی به نوع سرطان و محل یافتن آن دارد. بیماران سرطانی باید تحت پرتو درمانی یا شیمی درمانی قرار گیرند. برخی از بیماران سرطانی باید هم پرتودرمانی و هم شیمی درمانی را انجام دهند. اگر پرتودرمانی یا شیمی درمانی بر تراکم استخوان تأثیر بگذارد، ممکن است بیمار سرطانی واجد شرایط کاشت دندان نباشد. تراکم استخوان و سلامت بافت لثه، دو ویژگی مهم برای ایمپلنت های دندانی هستند.

برای آن دسته از بیماران سرطانی که پرتودرمانی می شوند، خطر استئونکروز فک وجود دارد. استئونکروز فک که معمولاً ONJ نامیده می شود زمانی رخ می دهد که استخوان فک در معرض دید قرار می گیرد و از کمبود خون رنج می برد. بیماران سرطانی که دچار استئونکروز می شوند نمی توانند ایمپلنت دندانی دریافت کنند. استخوان فک سالم برای پست ایمپلنت مورد نیاز است. اگر بیماران سرطانی مایل به کاشت مینی ایمپلنت های دندانی هستند که یک جایگزین احتمالی است، باید با انکولوژیست خود و همچنین دندانپزشک خود مشورت کنند.

پرتودرمانی و شیمی درمانی می تواند باعث ایجاد موارد زیر شود:

• خشکی دهان: خشکی دهان خوردن، قورت دادن و صحبت کردن را سخت می کند. همچنین می تواند منجر به پوسیدگی دندان شود.
• پوسیدگی دندان: پرتودرمانی می تواند باعث مشکلات عمده پوسیدگی دندان شود.
• درد گلو یا دهان: تشعشعات می تواند باعث التهاب و زخم های دردناک شود.
• زخم یا خونریزی لثه: تشعشع لثه ها را نرم می کند. که می تواند منجر به زخم و خونریزی شود. این ایده خوبی است که از خلال دندان پرهیز کنید و اگر لثه‌ها زخم یا خونریزی دارید، خیلی محکم مسواک نزنید.
• عفونت: عفونت های دهان می تواند منجر به مشکلات ناتوان کننده تری شود. به طور روزانه زخم های دهان را بررسی کنید، چه پرتودرمانی یا شیمی درمانی داشته باشید.

تمام مشکلات ذکر شده در بالا می تواند برای بیمار سرطانی که ایمپلنت دندانی دریافت می کند مضر باشد. در بسیاری از موارد، بافت نرم استخوان به پیوند استخوان نیاز دارد. در زمانی که بیمار تحت شیمی درمانی یا پرتودرمانی است، روش های پیوند استخوان اغلب امکان پذیر نیست. این مهم است که بیماران قبل از بررسی ایمپلنت ابتدا با انکولوژیست خود مشورت کنند.

مزایای ایمپلنت دندان در بیماران سرطانی:

• ظاهر: ایمپلنت های دندانی مجموعه ای از دندان ها را ارائه می دهند که دائمی، طبیعی و عالی به نظر می رسند. ایمپلنت‌ها نزدیک‌ترین چیزی به دندان‌های واقعی هستند که یک فرد می‌تواند داشته باشد.
• بهبود گفتار: از آنجایی که ایمپلنت‌ها مستقیماً در استخوان فک قرار می‌گیرند، احتمال لغزش وجود ندارد. لغزش، که می تواند با دندان مصنوعی رخ دهد، می تواند بر الگوهای گفتار تأثیر بگذارد. از دست دادن دندان ها می تواند بر الگوهای گفتار نیز تأثیر بگذارد.
• راحتی: ایمپلنت های دندانی پس از بهبودی فوق العاده راحت هستند. بسیاری از بیماران ایمپلنت دندان ممکن است فراموش کنند که ایمپلنت دارند.
• جویدن: تاج قرار داده شده روی ایمپلنت مانند یک دندان واقعی عمل می کند. جویدن، فرآیند تجزیه غذا در دهان از طریق جویدن، تبدیل به یک نسیم می شود.
• عزت نفس: لبخند زدن منجر به بهبود عزت نفس می شود. برای اکثر مردم لبخند زدن با داشتن مجموعه کامل دندان بسیار آسان تر است.

خلاصه

توانبخشی دندان بیمارانی که از سرطان دهان رنج می برند، واقعاً یک کار چالش برانگیز برای دندانپزشکان است. این وضعیت با کاهش میزان موفقیت ایمپلنت ها به دلیل آسیب گسترده به استخوان فک پیچیده تر می شود. با این حال، به لطف پیوند استخوان، دندانپزشکان اکنون می توانند استخوان آسیب دیده را با بافت استخوانی سالم که از محل دیگری در بدن، از انسان یا حیوان دیگر، یا از یک منبع مصنوعی استخراج شده است، جایگزین کنند.

با ادامه تحقیقات، نتیجه درمان ایمپلنت به دنبال درمان سرطان به سرعت در حال بهبود است و می‌توان آن‌ها را مناسب‌ترین گزینه برای جایگزینی دندان در بیماران سرطانی دانست.

این مطلب برگرفته از مقاله "ایمپلنت دندان و سرطان: هر آن چیزی که باید بدانید" میباشد. 

اگر دندان‌هایتان را از دست داده‌اید اما ایمپلنت‌های سنتی گزینه‌ای نیستند، مینی ایمپلنت‌های دندانی ممکن است راه‌حل باشند.

مینی ایمپلنت برای دندان های از دست رفته آیا مینی ایمپلنت های دندان گزینه ای برای شما هستند؟

تعویض دندان ها نه تنها به دلایل زیبایی بلکه برای سلامت دهان و دندان شما نیز مهم است. دندانپزشک به احتمال زیاد ایمپلنت را به جای سایر گزینه های دندان جایگزین توصیه می کند، زیرا آنها گزینه ای هستند که بیشتر از دندان های طبیعی تقلید می کنند. اما همه افراد به اندازه کافی استخوان قوی در فک خود ندارند که بتوانند ایمپلنت های سنتی را انجام دهند. اینجاست که مینی ایمپلنت های دندانی وارد می شوند.

اگر علاقه مند به کسب اطلاعات بیشتر در مورد مینی ایمپلنت در انگلستان هستید، این مقاله شما را پوشش می دهد. به خواندن ادامه دهید تا همه چیز را در مورد آنها بدانید از جمله:

• چه کسی می تواند آنها را داشته باشد
• هزینه مینی ایمپلنت در انگلستان چقدر است
• روش کار چگونه است
• اگر آنها برای شما مناسب هستند

امیدواریم این راهنمای دقیق برای مینی ایمپلنت دندان به شما کمک کند بهترین نوع درمان دندانی را برای بازگرداندن لبخند خود انتخاب کنید!

مینی ایمپلنت های دندانی چیست؟

مینی ایمپلنت دندان همانطور که از نام آن پیداست، نوع کوچکتری از ایمپلنت سنتی است. اندازه ها از 1.8 تا 3.3 میلی متر قطر (کمی پهن تر از خلال دندان) و 10 تا 15 میلی متر طول دارند.

مینی ایمپلنت ها از یک پایه تیتانیومی با یک توپ در انتهای آن تشکیل شده اند. سپس توپ از هر دندان مصنوعی که قرار می گیرد پشتیبانی می کند. چه پروتزهای متحرک اسنپ آن، چه تاج های دائمی یا اوردنچر.

مینی ایمپلنت دندان در مقابل سنتی

ایمپلنت دندان معمولی در مقابل مینی ایمپلنت ایمپلنت‌های مینی بسیار نازک‌تر هستند

مینی ایمپلنت ها به دلیل اندازه و طراحی با ایمپلنت های دندانی معمولی متفاوت هستند. قطر ایمپلنت های معمولی 3.4 تا 5.8 میلی متر است، در حالی که بیشتر ایمپلنت های دندانی کوچک کمتر از 3.3 میلی متر قطر دارند.

مینی ایمپلنت های دندانی نیز از نظر طراحی ساده تر هستند. در حالی که ایمپلنت‌های سنتی با پایه‌ای طراحی می‌شوند که یک اباتمنت به آن متصل است، که روکش سپس به آن متصل می‌شود، مینی ایمپلنت‌های دندانی شامل یک پایه با یک توپ در یک انتها و یک O-ring لاستیکی است که تاج یا پروتزها را محکم می‌کند.

تفاوت اصلی دیگر این است که ایمپلنت های مینی دندان زمانی که در استخوان قرار می گیرند از سطح لثه بیرون زده اند، در حالی که ایمپلنت های معمولی زیر لثه قرار می گیرند.

چه کسانی می توانند مینی ایمپلنت دندان انجام دهند؟

ایمپلنت های معمولی به مقدار مشخصی از استحکام و تراکم استخوان نیاز دارند تا بتوانند در درازمدت با موفقیت قرار بگیرند و پشتیبانی شوند. اما اگر برای مدتی یک یا چند دندان را از دست داده اید، ممکن است استخوان فک شما شروع به تحلیل رفتن کرده باشد، به این معنی که نمی تواند از ایمپلنت سنتی پشتیبانی کند. تروما و بیماری نیز ممکن است باعث تحلیل استخوان شود.

ایمپلنت های استاندارد برای موفقیت به حداقل 6 میلی متر عرض استخوان نیاز دارند، اما اگر تحلیل استخوان را تجربه کرده باشید، ممکن است شرایط لازم را نداشته باشید.

از آنجایی که ایمپلنت ها در حال حاضر بهترین راه برای جایگزینی دندان های از دست رفته هستند، ممکن است دندانپزشک شما توصیه کند که به جای آن مینی ایمپلنت های دندانی استفاده کنید، زیرا آنها را می توان در یک برجستگی باریکتر قرار داد. با این حال، برجستگی باریک تنها دلیلی نیست که ممکن است مینی ایمپلنت به جای یک ایمپلنت معمولی توسط دندانپزشک شما توصیه شود.

دلایل دیگر عبارتند از:

• حفظ اوردنچر زمانی که قرار دادن ایمپلنت استاندارد یک گزینه نیست
• توانبخشی بیمارانی که آناتومی دهان آنها امکان قرار دادن محدود پروتز را فراهم می کند
• جایگزینی دندان در بیمارانی که توانایی پرداخت ایمپلنت معمولی را ندارند
• جایگزینی دندان برای بیمارانی که تمایلی به جراحی منظم ایمپلنت دندان ندارند

برای چه چیزی مناسب هستند؟

مینی ایمپلنت دندان می تواند برای جایگزینی یک دندان استفاده شود. آنها برای دندان های جلویی یا پرمولرها مناسب هستند که فشار کمتری نسبت به دندان های آسیاب عقب دارند. در برخی موارد، می توان یک دندان مولر را روی دو مینی ایمپلنت محکم کرد، اما یک ایمپلنت سنتی تنها روش ترجیحی برای جایگزینی دندان آسیاب خواهد بود. برای مینی ایمپلنت های دندانی برای حمایت از بریج دندان غیر معمول است.

یکی از رایج ترین کاربردهای مینی ایمپلنت، محکم کردن دندان مصنوعی در محل است. افرادی که از پروتزهای مصنوعی استفاده می کنند اغلب با لیز خوردن آنها از جای خود مشکل دارند، بنابراین ایمپلنت می تواند پوشیدن پروتز را بسیار ناخوشایند کند. اگر قبلاً از دندان مصنوعی استفاده می‌کنید، ممکن است بتوانید ست موجود خود را طوری تنظیم کنید که با مینی ایمپلنت محکم شود.

از مینی ایمپلنت های دندانی برای حفظ دائمی دندان های مصنوعی نیز استفاده می شود که در این صورت غیر قابل جابجایی هستند.

ماندگاری مینی ایمپلنت های دندانی چقدر است؟

زنی در دندانپزشک دندان‌های ساختگی می‌تواند برای شما یک عمر دوام بیاورد

مینی ایمپلنت دندان یک گزینه دائمی برای جایگزینی یک یا چند دندان است. آنها در تئوری می توانند یک عمر دوام بیاورند. همانطور که گفته شد، آنها اغلب به اندازه ایمپلنت های معمولی دوام نمی آورند. این به این دلیل است که آنها تحمل نیروی نیش کمتری دارند، بنابراین احتمال شکستن آنها با ادامه استفاده بیشتر است. سایر عوامل کلی که تعیین کننده مدت زمان ماندگاری مینی ایمپلنت دندانی شما هستند عبارتند از:

• سیگار کشیدن
• بهداشت دهان و دندان شما
• سوء مصرف الکل یا مواد مخدر
• پوکی استخوان

تحقیقات علمی محدودی در مورد طول عمر مینی ایمپلنت های دندانی در مقایسه با سنتی وجود دارد، اما این مطالعه نشان داد که 92.1 درصد از مینی ایمپلنت ها پس از میانگین 3.5 سال زنده مانده اند. از بین آنهایی که شکست خوردند، میانگین زمان شکست 14.4 ماه بود و دلیل اصلی شکست حرکت ایمپلنت بود.

این را با میانگین نرخ بقای 95.4٪ پس از 10 سال برای ایمپلنت های سنتی مقایسه کنید، و می توانید ببینید که مینی ها تا حدودی عقب هستند.

روش مینی ایمپلنت

برای تعیین اینکه آیا بیمار می‌تواند برای پروتز یا روکش مینی ایمپلنت داشته باشد، عکس‌برداری پانورامیک با اشعه ایکس انجام می‌شود. همچنین ممکن است نیاز به انجام سی تی اسکن با پرتو مخروطی باشد، به خصوص در مواردی که بیمار دارای برجستگی استثنایی باریک است.

هنگامی که واجد شرایط بودن تأیید شد، زمان آن فرا رسیده است که برای انجام این روش اقدام کنید.

روش کاشت مینی ایمپلنت به عنوان جراحی کم تهاجمی در نظر گرفته می شود. یک روش معمولی مینی ایمپلنت دندان، که در آن 4-6 ایمپلنت در قوس پایینی بیمار قرار می گیرد، معمولاً حدود یک ساعت طول می کشد. مراحل کلی برای روش قرار دادن به شرح زیر است:

    داروی بیهوشی تجویز می شود

    در محل های کاشت ایمپلنت سوراخ هایی در استخوان ایجاد می شود

    هر ایمپلنت در جای خود پیچ ​​می شود و با جغجغه محکم می شود

این انیمیشن از Straumann، تولید کننده پیشرو ایمپلنت، نشان می دهد که این روش در عمل چگونه به نظر می رسد:

یک تاج یا پروتز موقت اغلب می‌تواند فوراً قرار داده شود، مخصوصاً در مورد ترمیم کامل دهان. از آنجایی که استخوان و لثه می توانند در چند ماه پس از کاشت ایمپلنت تغییر شکل دهند، پروتز دائمی بعداً نصب می شود.

برای یک یا دو روز پس از کاشت ایمپلنت مینی دندان، باید غذاهای نرم بخورید و مراقب تمیز نگه داشتن محل ایمپلنت باشید. توصیه های دندانپزشک خود را در مورد مراقبت از دهان و ایمپلنت پس از کاشت دنبال کنید.

مزایای مینی ایمپلنت

مینی ایمپلنت ها مانند هر گزینه درمانی برای جایگزینی دندان، مزایا و معایب خود را دارند. برخی از مزایای آنها عبارتند از:

ایمپلنت مینی دندان بازیابی آسان تر است

در مقابل ایمپلنت های معمولی…

• بدون جراحی فلپ پیچیده
• نیازی به پیوند استخوان قبل از عمل نیست
• ممکن است از هزینه های سینوس لیفت جلوگیری کند
• کمتر تهاجمی
• زمان بهبودی کوتاه تر و بهبودی آسان تر
• ویزیت کمتر دندانپزشکی مورد نیاز است
• مقرون به صرفه تر

در مقابل دندان مصنوعی…

• کاهش تحلیل استخوان و جلوگیری از افتادگی صورت
• راحت تر
• راه حل بلند مدت
• بدون خطر لیز خوردن هنگام غذا خوردن یا صحبت کردن

عوارض مینی ایمپلنت

اگرچه کاشت مینی دندان اغلب به عنوان بهترین گزینه بعدی برای ایمپلنت های معمولی در هنگام جایگزینی دندان در نظر گرفته می شود، اما هنوز هم عوارض خود را دارد. این موارد می تواند شامل موارد زیر باشد:

• شکستگی پیچ در حین قرار دادن
• خرابی پیچ به دلیل سن، سیگار کشیدن، بهداشت دهان، ضخامت استخوان، روش درج و غیره.
• نیاز به ایمپلنت های متعدد
• شواهد علمی محدود در مورد بقای طولانی مدت
• می توانید در مورد هر گونه نگرانی در مورد عوارض با دندانپزشک خود صحبت کنید.

هزینه کاشت مینی دندان در انگلستان چقدر است؟

مینی ایمپلنت های دندانی هزینه uk صرفه جویی به تنهایی این درمان را جذاب می کند

این بستگی به محل و اندازه دارد. هزینه متوسط ​​مینی ایمپلنت های دندانی در انگلستان 400 تا 1500 پوند است که بستگی به تعداد و در کدام فک دارد. یک فک تکی می تواند 1500 تا 5000 پوند هزینه داشته باشد، به اضافه 500 تا 1000 پوند اضافی برای دندان مصنوعی اگر قبلاً آن را نداشته اید.

این بسیار کمتر از ایمپلنت های سنتی است که اغلب برای یک دندان 2000 پوند یا بیشتر هزینه دارند. دلیل اصلی اینکه مینی ایمپلنت های دندانی هزینه کمتری دارند این است که برای ساخت هر یک از آنها تیتانیوم و مواد دیگر لازم نیست. روش قرار دادن نیز سریعتر و ساده تر است، که به کاهش هزینه کمک می کند.

با پتانسیل صرفه جویی در صدها یا هزاران پوند، می توانید ببینید که چرا بسیاری از مردم با وجود پتانسیل بیشتر برای عوارض، توسط مینی ها وسوسه می شوند. راه های دیگر برای صرفه جویی در ایمپلنت دندان را بررسی کنید.

آیا می توانید ایمپلنت های کوچک را در NHS انجام دهید؟

NHS فقط به روش های دندانپزشکی که از نظر پزشکی ضروری تلقی می شوند، یارانه می دهد. گاهی اوقات این شامل ایمپلنت نیز می شود، اما به اکثر افراد پروتز NHS به عنوان راهی برای جایگزینی دندان های از دست رفته پیشنهاد می شود.

بیماران مبتلا به شرایط پزشکی که باعث تحلیل استخوان می شوند ممکن است واجد شرایط ایمپلنت NHS باشند و اگر مینی ایمپلنت مناسب ترین درمان در نظر گرفته شود، در NHS ارائه می شود. می توانید در راهنمای جداگانه ما در مورد معیارها و هزینه های درمان دندانپزشکی NHS بیشتر بخوانید.

نتیجه

وقتی صحبت از پر کردن شکاف‌های لبخندتان به میان می‌آید، خوب است گزینه‌های خود را بدانید و برای برخی از بیماران، مینی ایمپلنت‌های دندان ممکن است بهترین گزینه باشد. اگر به دلیل هزینه، فضای موجود یا سلامت استخوان نمی توانید دندان های جایگزین با ایمپلنت های معمولی دریافت کنید، باید آنها را در نظر بگیرید.

مینی ایمپلنت های دندانی uk از دندانپزشک خود بپرسید که آیا این برای شما بهترین است

اطلاعات زیادی در مورد طول عمر و موفقیت این ایمپلنت ها به اندازه ایمپلنت های معمولی وجود ندارد، اما به طور کلی تصور می شود که ایمپلنت های سنتی گزینه بهتری هستند. با این حال، اگر بین مینی ایمپلنت و گزینه دیگری مانند پروتز، بریج یا عدم تعویض آنها باشد، ممکن است دندانپزشک به شما توصیه کند که هر نوع ایمپلنتی از نظر سلامت دهان و دندان دراز مدت بهتر از هیچ است.

برای خلاصه ای از مزایا و معایب مینی ایمپلنت های دندانی به جدول زیر نگاهی بیندازید و از دندانپزشک خود بپرسید که آیا آنها بهترین گزینه برای شما هستند یا خیر.